به آرامی آغاز به مردن می کنی ؛
اگر سفر نکنی،
اگر کتابی نخوانی،
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،
اگر از خودت قدردانی نکنی.
به آرامی آغاز به مردن می کنی ؛
زمانی که خود باوری را در خودت بکشی،
وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند.
به آرامی آغاز به مردن می کنی ؛
اگر برده ی عادات خود شوی،
اگر همیشه از یک راه تکراری بروی،
اگر روز مرگی را تغییر ندهی،
اگر رنگ های متفاوت به تن نکنی،
و یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی.
تو به آرامی آغاز به مردن می کنی ؛
اگر از شور و حرارت از احساسات سرکش و از چیز هایی که چشمانت را به درخشش وا می دارند و ضربان قلبت را تند تر می کنند دوری کنی.
تو به آرامی آغاز به مردن می کنی ؛
اگر هنگامی که با شغلت یا عشقت شاد نیستی آن را عوض نکنی ؛
اگر برای مطمئن در نا مطمئن خطر نکنی،
اگر ورای رویا ها نروی،
اگر به خودت اجازه ندهی که حداقل یک بار در تمام زندگی ات ورای مصلحت اندیشی بروی.
امروز زندگی را آغاز کن،
امروز مخاطره کن،
امروز کاری کن،
نگذار که به آرامی بمیری!
و فراموش نکن که زندگی همین حالاست.
شادی را فراموش نکن...
پابلو نرودا... ترجمه احمد شاملو
سلام.. خیلی عالی بود... تحت تاثیر قرار گرفتیم....