حلالم کن!

حلالم کن دم رفتن،کمی بعد از پریشونی

تو آوار نگاهی که،تو هم با ما نمی مونی

مسیر موندن و رفتن،یکی بود و جدا شد باز

تو پایان منو دیدی،جدایی سخته از آغاز

حلالم کن غریبونه، توی این دل پُرِ خونه

حلالم کن غریبی که،برات دل کندن آسونه

حلالم کن به زخمایی که لَب وا کرده میخنده

حلالم کن به عشقی که به چشمهای تو پابنده

حلالم کن…حلالم کن…حلالم کن …حلالم کن

حلالم کن به خونی که،غروب از خاک می جوشه

حلالم کن به نوزادی،که شیر از تیر می نوشه

مگه می شه کنارت موند،هنوزم عشق بدحاله

صبوری هم کم آورده،خود شمشیر می ناله

حلالم کن غریبونه، توی این دل پُرِ خونه

حلالم کن غریبی که،برات دل کندن آسونه

حلالم کن به زخمایی،که لب وا کرده می خنده

حلالم کن به عشقی که،به چشمای تو پابنده

حلالم کن…حلالم کن…حلالم کن …حلالم کن