امشبم..

پر از سکوتم ...

لا به لای ورق ها ، پر پروازم گل میکند..

فریاد میزند..

وقتی نامت را

می نویسم در تنگ ترین خطش

پراز شعر های شهر تو می شود..

و این شهر

مردمی ندارد ..

الا..

تو و تنهایی...

من و یک بغل ترانه..

امشبم..

مثل هر شب ..

می نویسم برای دلم !

به دنبال سکوتی در لابه لای شعر هایم باش

این سکوت ناب ترین شعر دنیاست ..

و می خندم..

به تمام غم هابم ..

مثل شاعری که می گوید:

"خنده ی تلخ من از صد گریه غم انگیز تراست ..

کارم از گریه گذشته است که بدان می خندم ..

ومن ..

می خندم ..

زهرامحدثی(گیلانی)