شــوق پــرواز مجـــازی ...

خـستــــــه ام از آرزهــا ، آرزو هــای شــــــــعاری

شــوق پــرواز مجـــازی ، بـــال های استـــــــعاری

لحظــه هــای کاغـــذی را روز و شب تکـــرار کردن

خـاطـــــــرات بـایـگـــــانـی ، زنـدگـــی هـای اداری

آفتــاب زرد و غمگیــــن ، بـــله هـای رو به پایـیـــن

سقف های سرد و سنگین ، آسمان های اجـاری

با نگاهی سر شکسته ، چشم های پینه بستـــه

خسته از در های بسته ،خسته از چشم انتظاری

صنـدلی هـای خمیده ، میــز هـای صف کشیـده

خنــــده هـای لب پـریــده ، گریـــه هـای اختیـاری

عصـر جـدول هـای خالی ، پارک هـای این حوالی

پـرســه هـای بیخیـالی ، نیـمکت هـای خمــــاری

رو نـوشت روزهـا را ، روی هـــم سنجـــاق کردم

شنبه هـای بی پنـاهی ، جمعه هـای بی قراری

عـــــاقـبت پــرونـــــده ام را بـا غـــــــــبـار آرزوهـا

خــاک خواهـد بست روزی ، بــاد خواهـد برد باری

روی میـــــز خــــالی مــن ، صفحـــه بـــاز حـوادث

در ستـــون تـسلیت ها ، نــامی از مـا یـادگــــاری

کمی دیر شده است....

سر وعده نرسیدیم و کمی دیر شده است

 اشک شاید که بر آن ، گونه سرازیر شده است

 

  گونه ات سیب ترین میوه دنیای خدا

 که لبم در هوس چیدن آن پیر شده است

 

 چه بگویم چو بپرسی ز دل خسته من

 کی ، کجا ، یا چه کسی باعث تاخیر شده است؟

 

 دشمن خونیِ جان خودم از دیدن تو

 با تو ذرات وجودم همه تسخیر شده است

 

 دل من همچو سپاهی است که در حال شکست

 عاقبت در غم عشق تو زمینگیر شده است

 

 باورم نیست که تو با همه خوبی هات

 دل دریایی ات اینگونه زمن سیر شده است

 

 گرچه از فاصله دور مرا می خوانی

 نوبت تا تو رسیدن به خدا دیر شده است

حمدالله لطفی

حال و روزم با تو خیلی بهتر است....

 گرچه دنیامان پر از درد سر است

 حال و روزم با تو خیلی بهتر است

 

 بر شبِ شعر خیالاتم  بتاب

 چلچراغ چشم هایت محشر است

 

 با تو ساعت زودتر طی می شود

 دوری از تو، واقعا رنج آور است

 

 زورقِ دل، در خیالت غرق شد

 موج های یاد تو ویرانگر است

 

 سیل با من بیشتر رخ می دهد

 دود آهم، ابر باران آور است

 

 گاه گاهی نیستی و غافلی

 همچنان اما خیالت در سر است

 

 مرده شورِماه و سال و روزگار

 بی تو مرگ از زندگانی بهتر است

 

 ساز شعرم باز تاثیری نداشت

 گوش قلب سنگ تو، گویا کر است

حمدالله لطفی

من برای دیدنت لحظه شماری می کنم....

 

من برای دیدنت لحظه شماری می کنم

مثل سربازاسیری بی قراری می کنم

 

با تواعضای وجودم غرق درآرامش است

غیرتو، با هرکسی ناسازگاری می کنم

 

چون دو تا کشورکه مرزمشترک دارند، من

با تواحساسِ قشنگ هم جواری می کنم

  

شب به همراه تمام ابرهای آسمان

دشت اندوهِ دلم را آبیاری می کنم

 

یاد توشیرین ترین رنج است باورکن که من

همچو ایوب پیمبر، بردباری می کنم

 

جزغم عشق تو خوردن روزو شب درزندگی

نه به جایی می زنم سر، نه که کاری می کنم

 

مثل چشم روزه دارانی که می جویند ماه

من برای دیدنت لحظه شماری می کنم

حمدالله لطفی

تو باشی شاعر می شوم!

بهم نریز شعر هایم را
دوستت دارم ...
بیشتر از این چه وزنی می خواهی ؟
می خواهمت ..می خواهی ام ..
ببین قافیه اش جور شد !
شب ها عبور می کنی از خواب هایم!
بیشتر از تو چه ارایه ای می خواهم؟
تو می خندی تمام شعر هایم اهنگین می شود
دیگر چه می خواهم؟
تو باشی ..جهان هست ..
بیشتر از این احساس می خواهی؟
تو هستی ..عشق هست ..لبخند هست ..
جهان هست ...دست های گرمت هست ..
دست های سردم هست ..!
و لحظه ی اعجاز ..لحظه ی برخورد نگاهمان!
ببین تمامش جور شد!
تو باشی شاعر می شوم!
زهرامحدثی(گیلانی)

برگرد پدر...

دو سالی می شود که رفتی 

اما هنوز که هنوز است 

صدای اذانت نجوای شمعدانی است

هنوز عطر تو را می دهد گل محمدی 

هنوز رنگ نبودنت میدهد بند بند وجودم

رنگ درد می دهد

عزیزم! الهی همیشه باشی کنارم

الهی دلم تنگ توست برگرد پدر

هنوز بوی غم می دهد خانه

برگرد پدر...

اشک هایم به شفافی روح بزرگ توست

برگرد پدر...

هنوز این منم تنها و اتاق و گریه

هنوز شب قدر است و یادت و قرآن وجوشن وگریه

برگرد پدر

زمین دلم کویر شد در مرکز گیلان

بیا و بارانی کن بهار عمرم

برگرد پدر...

نیستی دلم بغض درد می خواند

فردا روزنامه ها چاپ می کنند..

سیلاب اشکی جهان را تخریب کرد...

به حرمت شب قدر...

برگرد پدر...

زهرامحدثی (گیلانی) 

امشب مرا یاد کن...

‏متنی ندارم. حرفم حرف ساده ایست؛ 

امشب مرایاد کن. 

درهر"الغوث"که میگویی، شاید به حق"یارب"گفتنت "خلصنا"یت برای من هم مستجاب شود ...

 التماس دعا

شاعر شنیدنی ست....

گاهی چنان بدم که مبادا ببینیم
حتی اگر به دیده رویا ببینیم

من صورتم که به صورت شعرم شبیه نیست
بر این گمان مباش که زیبا ببینم

شاعر شنیدنی ست ولی میل،میل ِ توست
آماده ای که بشنوی ام یا ببینیم ؟

این واژه ها صراحت ِ تنهایی من اند
با این همه مخواه که تنها ببینیم

مبهوت می شوی اگر از روزن ات شبی
بی خویش در سماع غزل ها ببینیم

یک قطره ام و گاه چنان موج می زنم
در خود که ناگزیری دریا ببینیم

شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست
اما تو با چراغ بیا تا ببینیم

از : محمد علی بهمنی

من که منم جای کسی نیستم...

منتظر یک شب طوفانی ام

در به در ساعت ویرانی ام

پای خودم داغ پشیمانی ام

مثل خودت درد خیابانی ام

"با همه ی بی سر و سامانی ام

باز به دنبال پریشانی ام"

مرد فرو رفته در آیینه کیست ؟

تا که مرا دید به حالم گریست

ساعت خوابیده حواسش به چیست ؟

مردن تدریجی اگر زندگی ست

"طاقت فرسودگی ام هیچ نیست

در پی ویران شدنی آنی ام"

من که منم جای کسی نیستم

میوه ی طوبای کسی نیستم

گیج تماشای کسی نیستم

مزه ی لبهای کسی نیستم

"دلخوش گرمای کسی نیستم

آمده ام تا تو بسوزانی ام"

خسته از اندازه ی جنجال ها

از گذر سوق به گودال ها

از شب چسبیده به چنگال ها

با گذر تیر که از بال ها

"آمده ام با عطش سال ها

تا تو کمی عشق بنوشانی ام"

شعر اگر خرده هیولا شدم

آخر ابَر آدم تنها شدم

گاه پریشان تر از این ها شدم

از همه جا رانده ی دنیا شدم

"ماهی برگشته ز دریا شدم

تا تو بگیری و بمیرانی ام"

وای اگر پیچش من با خمت

درد شود تا که به دست آرمت

نوش خودم زهر سراپا غمت

بیشترش کن که کمم با کمت

"خوب ترین حادثه میدانمت

خوب ترین حادثه میدانی ام ؟"

غسل کن و نیت اعجاز کن

باز مرا با خودم آغاز کن

یک وجب از پنجره پرواز کن

گوش مرا معرکه ی راز کن

"حرف بزن ابر ِ مرا باز کن

دیر زمانی است که بارانی ام"

قحطی حرف است و سخن سالهاست

قفل زمان را بشکن سال هاست

پر شدم از درد شدن سال هاست

ظرفیت سینه ی من سال هاست

"حرف بزن حرف بزن سال هاست

تشنه ی یک صحبت طولانی ام"

علیرضا اذر

من ترا برای شعر بر نمی گزینم...

من ترا برای شعر

بر نمی گزینم

شعر،مرا برای تو

برگزیده است

در هشیاری

به سراغت نمی آیم

هر بار

از سوزش انگشتانم

در می یابم که باز

نام ترا...

می نوشته ام...

 حسین منزوی