دنبال من می‌گردی و حاصل ندارد
این موج عاشق کار با ساحل ندارد
مرغ مهاجر هیچ جا منزل ندارد
من خام بودم، داغ دوری پخته ام کردعمری که پایت سوختم قابل ندارد
من عاشقی کردم تو اما سرد گفتی:از برف اگر آدم بسازی دل ندارد
باشد ولم کن باخودم تنها بمانمدیوانه با دیوانه ها مشکل ندارد
شاید به سرگردانی ام دنیا بخندد
موجی که عاشق می‌شود ساحل ندارد
مهدی فرجی
فرصت بده یک جرعه از آن جام بگیرم
به دیدگان سرد من خنده ی اضطراری است
و مرگ من برای تو واژه ی استعاری است
و انتفاضه ای جدید به راه چشم های توست
نگاه به چشم های تو حمله ی انتحاری است
تولیت حریم عشق گرچه مرا کشنده است
تنم برای این حریم خادم افتخاری است
به استناد این غزل به اعتبار واژه ها
که مرگ من برای تو همیشه اختیاری است
مفتخر حراست حریم عشق تو منم
و حیف که عشق عارفان همیشه انحصاری است
"مرتضی درویشی (اشکان)"
عکس من است این عکس،عکاس کم هنر نیست
حتی منِ من از من ، این گونه با خبر نیست!
عکاس در یقینش یک چهره آفریده ست
شکل منی که در من دیگر از او اثر نیست!
حسی سمج به تکرار می گوید این خود توست
لب می گزم : نه ، وهم است وهم است و بیشتر نیست!
باور کنید از من شاعرتر است این عکس
اوهام پیرسالی در دفترش اگر نیست!
من چشم و گوش خود را از یاد برده ام_او
عکس من است هشدار :این عکس کور و کر نیست
روشن ترین دلیلم در قاب بودن اوست
من دربدرترینم ، این عکس دربدر نیست!
درگیر خویش کرده ست ذهن مشوش ام را
این عکس شرح اش اما آسان و مختصر نیست ...!
"محمد علی بهمنی"
غیر شیدایی مرا داغی به پیشانی نبود
من‌که پیشانی نوشتم جز پریشانی نبود
همدمی ما بین آدم‌ها اگر می‌یافتم
آه من در سینه‌ام یک عمر زندانی نبود
دوستان رو به رو و دشمنان پشت سر
هرچه بود آیین این مردم مسلمانی نبود
خار چشم این و آن گردیدن از گردن‌کشی‌ست
دسترنج کاج‌ها غیر از پشیمانی نبود
چشم کافرکیش را با وحدت ابرو چه کار ؟
کاش این محراب را آیات شیطانی نبود
من‌که در بندم کجا ؟ میدان آزادی کجا ؟
کاش راه خانه‌ات این‌قدر طولانی نبود
"علیرضا بدیع"
عاشق که باشی شعر شور دیگری دارد
لیلی و مجنون قصه‌ی شیرین‌تری دارد
دیوان حافظ را شبی صد دفعه می‌بوسی
هر دفعه از آن دفعه فال بهتری دارد
حتی سوالات کتاب تست کنکورت
عاشق که باشی بیت‌های محشری دارد
با خواندن بعضی غزل‌ها تازه می‌فهمی
هر شاعری در سینه‌اش پیغمبری دارد
حرف دلت را با غزل حالی کنی سخت است
شاعر که باشی عشق زجر دیگری دارد
"بهمن صباغ زاده"
تکـه یخی که عـاشـق ابــر ِ عـذاب می شود
سر قـرار عـاشـقی همیـشـه آب می شود
به چشم فرش زیـر پـا سقف که مبتلا شود
روز وصـالشان کسی خانه خـراب می شود
کـنـار قـله های غـم نخوان برای سـنـگ ها
کوه که بغض می کند سنگ،مذاب می شود
بـاغ پر از گُلی که شب نظر به آسـمـان کند
صبح به دیگ می رود ؛ غنچه گلاب می شود
چه کـرده ای تـو بـا دلم که از تو پیش دیگران
گلایه هم که می کنم شعر حساب می شود
"کاظم بهمنی"
هیچ انتظاری از کسی ندارم!
و این نشان دهنده ی قدرت من نیست...!
مسئله، خستگی از اعتماد های شکسته است...
بگذار سپیده سر زند.
چه باک که من بمیرم وشبنم فرو خشکد.
و شبگیر خاموش شود و شباهنگ گنگ گردد.
و مهتاب رنگ بازد و ستاره ی سحری باز گردد.
وراه کهکشان بسته شود ....
بگذار سپیده سر زند و پروانه به سوی آفتاب پر کشد.
شریعتی
پدر!
هیچ کس نفهمید !
درد نبودنت شکافت سینه ی غمگینم را
پدرم بوسه به عکست زدنم
با خیال تو خوابیدنم
قدم زدنم در خواب با تو
شمردن موهای سپیدت از روی عکس
گذر عمر من و پنج شنبه ای که دوسال طول کشید
صدای پایت در گوشم
ندای اسمم از دهانت
پدرم
بد جور می شکند مرا ...
مرا ببخش این اشک ها دست من نیست
پدرم تو نمی آیی پیشم هیچوقت دیگر
عیبی ندارد
من می آیم ...
زهرامحدثی(گیلانی)
