تو ماهی و من ماهیِ این برکه ی کاشی...
اندوه بزرگی است زمانی که نباشی...
آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی...
پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار
فیروزه و الماس به آفاق بپاشی!
ای باد سبک سار! مرا بگذر و بگذار!
هشدار! که آرامش ما را نخراشی..
هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم
اندوه بزرگی است چه باشی... چه نباشی...
این همه دروغ بهر چی؟
چنین شتابان به سمت دوزخ رفتن بهر چی؟
زنجیر از پا بریدن و دویدن به سوی آتش بهر چی؟
خدا را راندن از خود و شیطان را دعوت کردن به خانه بهر چی؟
حرف های سبک و بی معنی بهر چی؟
این همه ذهن خود را پختیم و کتاب و درس
اخرش خار شدن به دست خود بهر چی؟
قران های خاک گرفته و دل های خاک گرفته..
نگاه های زهر الود و پر از گناه ..
زبان های تلخ تر از زهر!!!
ادم های سنگی...دل های یخی ...
این همه ریا و تهمت و غیبت بهر چی؟
به کجا می رویم چنان شتابان ؟!!
به سوی دوزخ ایمان مرده مان یا دوزخ عدل الهی؟
به سوی قهر خدا یا گناه کبیره؟!!
به سوی چه می رویم؟!
نگاهی به عقب بینداز!
چه داری؟
به کجا می روی؟
هی امروز به فردا سپردن و رفتن!
تا کی؟؟
هی جسم خاکی به رخ کشیدن تا کی؟
از یاد نبر ..
جسم تو از جنس همان خاکی است که لگد مال می کنی زیر پاهایت!!!
زهرامحدثی(گیلانی)
بعضی
از آدمها
مثل
یک آپارتمان هستند!!!
مبله . شیک .راحت .
اما
دو روز که توش زندگی میکنی
دلت
تا سرحد مرگ میگیره !
بعضی آدمها
مثل یه قلعه هستند !!!
خودت
را می کشی
تا
بری داخلش !
بعد
می بینی
اون تو هیچی نیست
جز
چند تا سنگ کهنه و رنگ و رو رفته !
اما !!!
بعضی ها
مثل باغند !
میری تو،
قدم میزنی،
نگاه میکنی !!!
عطرش رو بو می کشی،
رنگ ها رو تماشا میکنی...
میری و میری...
آخری
در کار نیست...
به دیوار
که
رسیدی بن بست نیست !
میتونی
دور باغ بگردی !!!
چه آرامشی داره
همنفس
بودن با کسی
که
عمق سینه اش ...
سرشار
از
عطر گلهای سرخ و بهار نارنج است...
زندگیمون پر از آدم هایی که مثل باغ هستند...
با همه خوبم من اما با شما، خب بیشتر ..
دوستم داری ولیکن من تو را، خب بیشتر ..
لحظه ای مال منی و "تو" خطابت می کنم
گرچه سعی ام بوده تا گویم: "شما" خب بیشتر ..
جور دیگر می شود هر کس ببیند ماه را
عاقلان دیوانه و دیوانه ها، خب بیشتر!
"غیر معمولی ست رفتار من و شک کرده اند"
اهل خانه، دوستان آشنا خب بیشتر ..
اشک های بی هوا، بعضا سکوت بی دلیل ..
شعر اما می کند رسوا مرا، خب بیشتر
برای تو مینویسم..
که آتش بگیرد باران...
برای تو مینویسم جهان غرق شود..
حال من شاید کمی بهتر شود...
برای تو مینویسم
چون دلم تنگ است...
کمی تنگ تر از بغض تو..
برای تو مینویسم شاید بخوانی..
شاید بدانی که دلم برایت تنگ است!
زهرامحدثی (گیلانی)
فقط می خوام که حالمو بدونی..
غروب غم انگیز ترین تابلوی دنیا می شود وقتی نقاشش تو باشی ..
وقتی با پای رفتن تو به شب برسد ...
وقتی اخرین بیت شعر ..
منتهی می شود به دلتنگی من !
تو می روی تمام جهان غرق سکوتتند ...
صدایی نیست ..خوب گوش کن!
صدایی می آید !
هیس!!
صدای کیست؟؟!
واژه ها ساکت باشید!
اه ...
صدای بغض من است ..
که می شکند ..
وقتی تو ...رشته های بودن را پنبه میکنی ...
وقتی پا در دام رفتن می گذاری ..
تو می روی تمام جهان می رود ...
تو می روی ...
زهرامحدثی(گیلانی)
خداوندا اگر باید هنوزم
به راه وصل تو عمری بسوزم
ز مژگان سوزن و با تاری از عشق
به پیکر جامه عشق تو دوزم
بسوزانم بسوزانم بسوزانم بسوزان
خداوندا به پاکان تو سوگند
اگر که بگسلی بند من از بند
ز خاک من دمد گل های لاله
به هر برگش زند نام تو لبخند
بسوزانم بسوزانم بسوزانم بسوزان
دل دیوانه را دیوانه تر کن
مرا از عالم تن بی خبر کن
من از این پیکر خاکی گذشتم
وجودم را ز نورت پر شرر کن
خداوندا اگر باید هنوزم
که باشد سایه شب ها به روزم
اگر باید چراغی از حقیقت
به راه ظلمت دل برفروزم
بسوزانم بسوزانم بسوزانم بسوزان
خداوندا من و این شام هجران
دلی دارم از این قاله گریزان
تو را خواهم تو را ای پاک مطلق
که تا در ذات تو حل گردم آسان
بسوزانم بسوزانم بسوزانم بسوزان
