میهمان من باش........

مختصر خاطره ای ، غمی دارم ...

بی ثمر دغدغه ای،گویی دلی دارم!

شب سر می شود بی تو ولی ...

خواب به چشمان من نمی آید گهی ..

سر به این طرف وآن طرف چرخاندن

گویی که ثمر نمی شود همی ..

تمام شهر سکوت کرده است به اختیار

گویی خدا هم در این عشق درگیر می شود بسی ...

خواب هایت پریشان است!!

این ها نشانی از دل آتشین من می شود ...آری..

گاهی سکوت در ابعاد حیات نمی گنجد ..

شاید فردا نتیجه کند ...شاید ..

اگر کمی آن طرف تر بمانی!

چشم من از دیدنت قصار نمی شود ..

من گل های نیلوفر را خبر کرده ام!

به میهمانی امشب دعوت کرده ام ..

ماه را برای شرم از رویت آورده ام ...

و شمع را با نور عشق روشن کرده ام ..

شب یلدا کجا نامی از تو باشد ..؟؟!

شب بی سحر که فردا نمی شود !

جاده پر از مزاحم است !

نگاهت که به من بیفتد نگاهم آرام می شود ..

در راه که می آیی شکوفه ی یاس یادت نرود ...

در این خانه دلی بی طاقت به انتظار شب می رود ..

کمی مهربانی هست ، بیا میهمان من باش ..!

شاید خانه ام کمی گرم تر شود ..

تقویم را نگاه کن ،چه زود می گذرد

دلت  را آرام کن ،سال هم پیر می شود ..

در خانه ام کمی دفتر سپید برایت کنار گذاشته ام..

دفتر های سپیدم را سروده ام ،امانت است به کنار من!

آمدی یادت نرود ،دفتر هایت را ببری ..

زمستان چند روزیست که به خانه ام امده..

اما گمانم خانه ام سال هاست یخ زده ..

اگر کمی مدارا می گرد ..!

شاید گل های پامچال به سر می رسید !

شاید ماه پرده ی حجاب را کنار می زد ..

شاید رود نقش ماه را بر هم  می زد ..

 خدای من ، میهمان من باش!

زهرامحدثی(گیلانی)