این زمین جاذبه ی رسول حق را درک نکرد ......
وسعتش عظیم ،ولی وسعت مهربانی رسول خدا را درک نکرد ...
هوایش بسیار اما.......هوای حبیب خدا را نداشت .......
اهانت به حبیب خدا ....اهانت به همه ی مسلمانان است ........
اهانت به من .......اهانت به تو .......اهانت به اهل سنت .........اهانت به اهل شیعه ........
زهرا محدثی(گیلانی)
من به مردم این شهر اعتمادی ندارم ........تو باید برگردی تا به مشرق نگاه تو طلوع کنم .........
عشق تو را به سلیب کشیدم .......به دور از مردم شهر تو را پرواز دادم .....
می ترسیدم .......
می ترسیدم انگشت اشاره ی مردم ناراحتت کند ....
می ترسیدم متهمت کنند به احساس پاکت!
می ترسیدم مرد میدان نباشی ...
می ترسیدم زندگیت را به باد فنا بدهم .....
می ترسیدم آرامشت ر سلب کنم .......
می ترسیدم ..........
تو باید برگردی تا باز خواب های آشفته ام تعبیر حرف هایت باشد .....
تو باید باشی تا تنهایی ام را در نگاه بارانی ات تفسیر کنم ..........
تو باید باشی .........
وای بر من .................این تویی که هستی و این منم که نیستم ..........
وای بر من ..!
زهرامحدثی(گیلانی)
دفترم مات روز های خوش است ...
می نویسم ،تلخ،سخت ...
اما می نویسم .....
روزی می رسد که دیگر نمی نویسم ......
روزی می رسد که تو می مانی و نوشته هایی بی من ...
روزی می رسد که این تویی که فقط می خوانی و می خوانی ...
و این منم که نیستم ،نیستم .........نیستم .......
روزی می رسد که به حرف هایت می خندی ......
آن روز نوشته های من برایت غمگین ترین تراژدی قرن می شود ....
روزی من از بند غم رها می شوم ....
سرشار از شادی و .........
آن روز سرانجام فال های حافظ و قند و نبات است..
آن روز ،من هستم و دنیایی از آن من ....
من به معجزه ی قرآن ایمان دارم .....
من به اشک های تنهایی ام ایمان دارم ......
من به روح سرگردان اما آرامم ایمان دارم .......
من به قلبم که می چرخد بر مدار مشهد ........
من به نیرویی ماورای زمین ........
من به آرامش حضوری که هست اما نیست ......
من به مهربانی خدایم .......
ایمان دارم ......
زهرامحدثی(گیلانی)
صبر کن عشق تو تفسیر شود
بعد برو ،
یا دل از ماندن تو سیر شود
بعد برو ،
خواب دیدی که دل دست به دامان تو شد ،
تو بمان خواب تو تعبیر شود
بعد برو ،
لحظه ای باد تو را خواند که با او بروی ،
تو بمان تا به یقین دیر شود
بعد برو ،
صبر کن عشق زمینگیر شود
بعد برو ،
یا دل از دیده ی تو سیر شود
بعد برو ،
تو اگر کوچ کنی بغض خدا می شکند ،
تو بمان گریه به زنجیر شود
بعد برو .
آنقدر خسته ام که بودنت را به باد فنا می گیرم ..
خسته ام..!
درسینما نشسته ام..
همه جا تاریک است..
چشمانم خیره به آرتیستی که به دنبال معشوقه ی خود می گردد ..
خیالاتی می شوم ..
خیال تو..
به سرم می زند..
چشمانم را می بندم ..
همه جا تاریک است ..
چشمانم را باز می کنم ..
نور چراغی چشمانم را به حد کور شدن می برد ..
بلند می شوم ..
چشمانم خیره در چشمان کارگری که زمین را طی می کشد ..
حیرت زده مرا می نگرد ..
سرم را تکان می دهم ..
به سرعت خارج می شوم ..
چیزی برای جفتمان می گیرم ..
به عقب بر می گردم ...
تو نیستی!!!!!!!!!
هوا خیلی سرد است ..
دستان سردم را به آغوش گرم جیب هایم تقدیم می کنم ..
به گرمایشان نیاز دارم .
چیزی به دستانم می خورد ..
دستانم را از بیرون می اورم ...
مشتم را باز می کنم ..
گل برگ های پرپر کرده ام از لای انگشتانم به زمین سقوط می کنند ...
عطر تو را می دهند..
سرم بلند می کنم ،قطره بارانی از چشمانم می لغزد ..
باد سردی تا مغز استخوانم می رود..
کلاه را بر سرم پایین می کشم ..
قدم های بلند و محکمی بر میدارم..
موزاییک هار ا می شمارم:
یک،دو،سه،چهار....................
سقوط می کنم.
زهرامحدثی(گیلانی)
آنقدر خسته ام که نبودنت را به فال نیک می گیرم
وگذشت زمان را بهانه ی رسیدن بهار..
آنقدر خسته ام که در انتهای تمام شعر هایم نبودنت را آوار می کنم ..
دلم سکوت را به آواز صریح قناری ترجیح می دهد ...
گاهی تنهایی تنها راه میانبر رسیدن به آخر خوش شاهنامه است ...
من به خواب هم بدهکارم ،غصه ی تمام شهر را طلبکارم ..
من بی رحمی را در رمان بی تو می دانم ..
امشب را هم به تمام شب های اضافه می کنم ..
چترم را می بندم ،ترکیب اشک و باران ترکیب زیبای من و خداست ...
این زندگی به من خیلی بدهکار است ......
خیلی......
زهرامحدثی(گیلانی)
رنگ آرزوهایم این روزهاخیلی پریده
تو که دستت به آسمانش رسید
چندتکه ابرنقاشی کن
تا دل من به ابر ها خوش باشد..
چه جالب...
ناز را میکشیم
آه رامیکشیم
انتظار را میکشیم
فریاد رامیکشیم
درد را میکشیم
ولی بعداین همه سال انقدر نقاش خوبی نشده ایم که بتوانیم
دست بکشیم
