غزل من، چرا غزل؟

گفتی غزل بگو، غزل من، چرا غزل؟
وقتی که میشود  مغازله فرمود در عمل

بیهوده است شعر و غزل، وزن و قافیه
مستفعلن مفاعل مستفعلن فعل

شعر و غزل زبان زمان فراق بود
حالا که در کنار منی،بوسه و بغل
سر تا به پا تو خود غزل ناسروده ای
وقتی که اصل هست عزیزم چرا بدل؟

چشم شراب گون تو خالی من الکحول
لبهای دلفریب تو "احلی من العسل"

از ماذن نگاه تو آن چشمهای مست
فریاد می زنند که "حی علی الامل"

تلخی مکن که چشم  تو را مست خوانده ام
شیرین من مناقشه ای نیست در مثل

دیگر مده حواله ی ما را به روز بعد
مردیم از کشیدن چکهای بی محل

با اینهمه به لطف حضور تو قانعم
از خنده ای دریغ نفرمای لااقل...